Miejsko-Gminna Samorządowa

Nie ma chyba na świecie drugiego kraju, który byłby jednocześnie tak nowoczesny i tradycyjny jak Japonia. Gdzie roboty stają się najwierniejszymi przyjaciółmi człowieka, automaty do gry zastępują kontakty międzyludzkie, a pociągi mkną z prędkością pocisku i nigdy nie spóźniają się nawet o sekundę. Ale to tutaj mieszkańcy z okazji narodowych świąt nadal wkładają kimona, relaksują się układaniem ikebany czy strzyżeniem drzew, żeby w końcu, po 30 latach, nadać im perfekcyjny kształt. Obok Tokio, które tryska energią i poraża zawrotnym tempem życia, jest też spokojne Kioto, które sprawia wrażenie, jakby czas stanął tam w miejscu. W tej historycznej stolicy Japonii wśród tradycyjnej drewnianej zabudowy, wąskimi uliczkami wciąż przemykają gejsze o twarzach przypominających porcelanowe lalki, które śpieszą na spotkanie z klientem. Całe ich życie wypełniają ceremonie parzenia herbaty, nauka gry na instrumentach, śpiewu i prowadzenia konwersacji. Za godzinę z takim barwnym motylem trzeba zapłacić nawet kilka tysięcy dolarów, ale one same szczęśliwe nie są, zupełnie jakby zostały uwięzione pomiędzy tradycją a nowoczesnością...

Swego czasu nie było piękniejszego miasta na świecie niż Angkor. W tej baśniowej metropolii z tysiącami skąpanych złotem świątyń, milionami wyobrażeń Buddy i pałacami oblewanymi jeziorkami i otoczonymi rajskimi ogrodami żyło nawet milion mieszkańców (W tym samym czasie w całej Polsce było niecałe 2 mln ludzi). Jednak Kambodża to nie tylko pozostałości po Imperium Khemrów, to również pływające wioski, kolonialna architektura, uśmiechnięci ludzie, pyszne jedzenie i masaże, które tutaj kosztują grosze. To też niestety Pola Śmierci i Muzeum Ludobójstwa, przypominające o rządach Czerwonych Khmerów. Przez nich Kambodża wciąż pozostaje jednym z najbardziej zaminowanych krajów na Ziemi. A jej zwiedzanie, dziś tak bezpieczne i komfortowe, nie byłoby możliwe, gdyby nie kobiety saperzy.

O takiej Afryce marzy chyba każdy z nas. Afryce z książek Karen Blixen albo Ernesta Hemingwaya. Romantycznej i dzikiej, pachnącej przygodą. Obiecującej niezapomniane wschody i zachody słońca nad bezkresnymi sawannami. Gwarantującej bliskie spotkania z najwspanialszymi zwierzętami świata: słoniami, lwami, żyrafami, które będziemy mieć na wyciągnięcie ręki. Marzymy o nocach pod baldachimem z gwiazd, o wspinaczce na Kilimandżaro albo podróży nad Jezioro Wiktorii - największy słodkowodny zbiornik tego kontynentu - czy nad Ngorongora, jezioro utworzone w kalderze wygasłego wulkanu, albo o Serengeti, jednym z siedmiu cudów natury, skąd co roku miliony zwierząt wyruszają na wielką wędrówkę. A jak najlepiej podziwiać takie widoki? Oczywiście z lotu ptaka.

Czas Apokalipsy, Pluton, Good Moning Vietnam, Forrest Gump - filmów o Wietnamie nakręcono setki, jednak mieszkańcy tego kraju nie chcą, żeby kojarzono go z wojną. Zamiast rozdrapywać rany skupiają się na przyszłości i zwyczajnie cieszą się życiem. Wieczorem ulice miast i miasteczek zamieniają się w gigantyczne parki rozrywki. Powietrze przesycone jest aromatem setek wymyślnych potraw, stragany i sklepiki pełne są "prawie oryginalnych" towarów z metkami znanych projektantów, a salony masażu otwarte są niemal do rana...

Mówi się jednak, że jeżeli ktoś nie odwiedził Ha Long, czyli Zatoki Lądującego Smoka to znaczy, że tak naprawdę nie widział tego kraju. Nie bez powodu została ona uznana za jeden z 7 nowych cudów natury. Miejsce to wygląda, jak nie z tego świata. Szczególnie, gdy płyniemy statkiem, a z porannej mgły wyłaniają się kolejne skalne wyspy i wysepki, których jest tu blisko dwa tysiące. Czyż może być coś bardziej romantycznego niż posiadanie domu w takiej scenerii? A tym bardziej domu pływającego na wodzie? Jednak Bien - właścicielka takiej posiadłości z chęcią zamieniłaby ją na ciasne mieszkanie w zatłoczonym i mało urodziwym Hanoi. A ja żałuję, że obcokrajowcom tak trudno nabyć nieruchomość w Wietnamie.